Efendim, bu memlekette herkes “kültürümüz elden gidiyor” diye dertleniyor ama kimse kültürün tam ortasında duran asıl meseleye dokunmuyor:
KÜFÜR EDEBİYATI!
Evet yanlış duymadınız, divan, halk, modern derken kimse bizim kahve köşelerinde, halı saha kenarlarında, köy düğünlerinin orta yerinde gelişen YERLİ VE MİLLİ KÜFÜR SANATIMIZA sahip çıkmıyor.
Halbuki küfür, bizim milletin PSİKOLOJİK SUPABIDIR. Kimisi meditasyon yapar, kimisi dağa çıkar bağırır; bizse iki güzel lafla arınırız.
Tabii ki her küfür küfür değildir! Haddini bilen, içinde mizah, zekâ, hafif felsefe ve Anadolu’nun toprak kokusu olan küfürlerdir sözünü ettiğimiz. Yani “SANAT İÇEREN KÜFÜRLER”.
Düşünün bir kere… Millet perişan: ekonomi karışık, siyaset gergin, hayat pahalı. Tam kahvede sessizlik çökmüşken bir dayı yükselir:
“ULAN BU HAKEM, GÖZLÜK YERİNE GÜNEŞ PANELİ TAKMIŞ HERHALDE!”
Kahkaha yayılır. Neden? Çünkü o laf, bizim kolektif hafızamızdan çıkmış bir tür ATASÖZÜDÜR.
*
KAHVEHANELERDE, MAÇ İZLERKEN, KÖY DÜĞÜNLERİNE KADAR uzanan bir gelenektir bu…
Topa hayatında değmemiş adam, kahvede Mourinho olur. Maç başlar, ilk 5 dakikada üç kere hakemin anası anılır, iki kere VAR’a küfür savrulur. Yayın donarsa millet birbirine girer:
“ULAN BU İNTERNETİ İCAT EDENİ … ALLAH BİLDİĞİ GİBİ YAPSIN!”
Hakem faul vermez:
“OHA HOCA, KÖR MÜSÜN LAN?!”
Yedekten giren topçuyu gören dayı yerinden fırlar:
“BU MU OYUNA GİRECEK?! GEÇEN HAFTA TOPU GÖRÜNCE DUA ETMEYE BAŞLADI! ”
Gol olursa kahvede bayram havası, çaylar dökülür, bardak kırılır ama kimsenin umrunda olmaz.
Kaçan goldeyse topçunun sülalesi sıraya alınır:
“ONU DOĞURACAĞINA TAŞ DOĞURSAYDI ANASI DAHA FAYDALIYDI.! ”
Maç biter, analiz başlar. Herkes teknik direktör kesilir.
“Ben olsam 3-5-2 oynatırdım” der biri,
Yanındakinden cevap gecikmez:
“LAN SEN PAZARDA LİMON SATIYORSUN, GEÇ OTUR!”
Sonuç olarak…
BİZİM KÜFÜR, BATININ HAKARETİ GİBİ DEĞİL.
Bizde küfür; stres atma yöntemi, sosyal bağ kurma şekli, hatta zaman zaman “SEVGİ DİLİ”dir. İçinde yaratıcılık vardır, zeka vardır, biraz da mahalle ruhu…
O yüzden bu kültüre sahip çıkalım.
Divan şiiri ne kadar değerliyse, “ULAN SENİN FUTBOL ANLAYIŞINI SEVEYİM BEN!” diyen dayı da o kadar kıymetlidir.
Ve unutmayalım:
KÜFÜRSÜZ TÜRK, ÇAYSIZ KAHVEHANE GİBİDİR.
Tadı eksik, ruhu sönük…
Aman ha, bu kültürü de yabana atmayın!
Not:Yorumlarda sandık’tan çıkmamış küfürleri bekliyorum.🤪
Kalın sağlıcakla..
Selahattin çelik
